It is part XVIII and I’m here to be part of the assembly, and this assembly is no longer necessarily ceremonial.

Richtlijnen voor een ‘zijn’ zonder richtlijn, waardoor het - zoals Adorno stelt in Zonder richtlijn uit 1960 - weigert richtlijnen op te stellen; richtlijnen die algemeen, universeel geldend zijn. Toch ontkomt hij er niet aan.

‘Wat er op een gegeven moment gedaan moet worden, onmiddellijk gedaan moet worden, hangt natuurlijk geheel en al af van de gegeven historische omstandigheden waarbinnen gehandeld moet worden. Maar die vraag rijst in de mist, rijst dus inderdaad als een